چکیده: چکیده هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تأثیر ویژگی‌های مثبت شخصیتی بر خودرهبری معلمان تربیت‌بدنی شهرستان ساری با نقش تعدیلگر شخصیت فعال بود. روش پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و از نظر شیوۀ جمع‌آوری داده‌ها توصیفی-پیمایشی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیه معلمان تربیت‌بدنی مدارس دولتی شهرستان ساری در سال تحصیلی 1402-1401 بودند (202 نفر). مقدار 138 نمونه توسط نرم افزار جی پاور به عنوان حجم نمونه برای انجام پژوهش در نظر گرفته شد. روش نمونه گیری، در دسترس بود. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه های استاندارد شخصیت فعال بیل و همکاران (2019)، پرسشنامۀ خودرهبری کاستلانو و همکاران (2021)، پرسشنامۀ امیدواری اسنایدر و همکاران (1996) و پرسشنامۀ خوش بینی شایر و کارور(1985) بود. پایایی پرسشنامه‌ها با آلفای کرونباخ بررسی و تأیید شد. روایی پرسشنامه‌ها با نظرات 10 نفر از اساتید مدیریت ورزشی و دبیران تربیت‌بدنی مورد تأیید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها به روش مدل سازی معادلات ساختاری در نرم‌افزار پی ال اس انجام شد. نتایج نشان داد که امیدواری بر خودرهبری معلمان تربیت‌بدنی تأثیر مثبت و معناداری دارد. خوش بینی بر خودرهبری معلمان تربیت‌بدنی تأثیر معناداری ندارد. شخصیت فعال نقش تعدیلگر در رابطه بین امیدواری با خودرهبری معلمان تربیت‌بدنی دارد. همچنین شخصیت فعال نقش تعدیلگر در رابطه بین خوش بینی با خودرهبری معلمان تربیت‌بدنی ندارد بنابراین می‌توان اظهار کرد که امیدواری موجب افزایش خود رهبری معلمان تربیت بدنی می شود؛ اما خوش بینی تأثیری بر افزایش یا کاهش خود رهبری معلمان ندارد. همچنین امیدواری و خوش بینی با نقش تعدیل گری شخصیت فعال موجب افزایش خودرهبری معلمان شدند. بنابراین توجه به ایجاد و افزایش امیدواری به عنوان یکی از ویژگی های شخصیتی در معلمان تربیت بدنی می تواند منجر به خود رهبری آنها در فعالیت های آموزشی و تربیتی مدرسه شود.